مقایسه درصد فراوانی عفونت کلامیدیایی(igm&igg) در کودکان زیر ۱۴ سال مبتلا و غیرمبتلا به پنومونی بستری شده در بخش کودکان

کلامیدیا پنومونیه یکی از علل عفونت تنفسی تحتانی در کودکان و عامل برونشیت وپنومونی در افراد بالغ و نیز عامل 20-10% از پنومونی های آتیپیک در اجتماع است که ابتلا به آن در تمام سنین دیده می شود. این عفونت سبب فعال شدن حملات آسم شده و نیاز به درمان اختصاصی دارد. کشت این ارگانیسم مشکل است بنابراین روش های سرولوژی برای تشخیص کمک کننده هستند. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی عفونت حاد و ابتلای قبلی به عفونت کلامیدیا در کودکان زیر 14 سال مبتلا به پنومونی و تعیین متوسط سن ابتلا به عفونت بوده است. با درمان موفقیت آمیز پنومونی کلامیدیایی با اریترومایسین و سایر ماکرولیدها نه تنها از میزان بروز موارد پنومونی کاسته می شود بلکه حملات آسم و موارد بستری کاهش می یابد. این مطالعه مورد ـ شاهدی روی نمونه خون 73 کودک زیر 14 سال(35 بیمار مبتلا به پنومونی و 38 شاهد) انجام شد. بررسی آنتی بادی اختصاصی igg و igm کلامیدیا با روش elisa صورت گرفت. براساس نتایج به دست آمده میانگین سن کودکان 87/3±7/3 سال بود و 6/48% پسر و 4/51% دختر بودند. عفونت حاد کلامیدیایی(chlamydia igm مثبت) در 48% از کل کودکان و در 57% از کودکان مبتلا به پنومونی مثبت بود. بیش ترین فراوانی در گروه سنی 3-2 سال(40%) و میانگین سنی 7/3 سال مشاهده شد. ایمنی قبلی نسبت به کلامیدیا در 4/27% کل کودکان وجود داشت که بیش ترین فراوانی مربوط به سن بالاتر از 5 سال(50%) بود. ابتلا به عفونت حاد کلامیدیایی در گروه مبتلا به پنومونی به طور معنی داری(001/0p<) بیش از گروه شاهد بود اما ایمنی قبلی تفاوت واضحی نداشت. به عنوان نتیجه گیری کلی می توان گفت که عفونت حاد کلامیدیایی(chlamydia-igm مثبت) با پنومونی یا بدون پنومونی در 50% از کودکان در سن 3 سالگی دیده می شود که تا رسیدن به سن 5 سال این igg مثبت خواهد شد. با توجه به پاسخ خوب عفونت به درمان خوراکی اریترومایسین، با کنترل این عفونت نه تنها موارد پنومونی کاهش می یابد بلکه از حملات آسم در افراد مستعد کاسته شده یا حداقل تخفیف یافته و موارد بستری بیماری کم خواهد شد.